woensdag 9 september 2015

Losgekoppeld

Ken je dat gevoel: je bent weg van huis en opeens merk je dat je je gsm niet mee hebt! Een mini-hartaanvalletje als gevolg. Het is me al vaak overkomen dat ik al even in mijn auto zit en ik opeens merk dat ik dit belangrijke voorwerp vergeten ben! Meestal maak ik meteen rechtsomkeer om hem te halen met het gevolg dat ik te laat op het werk aankom.

Maar ook als ik thuis ben, check ik meerdere keren per dag, per uur of soms zelf - en daar schaam ik me voor - per minuut mijn smartphone. De ergste kwaaddoeners voor mij zijn Facebook en mijn e-mails. Ik heb voortdurend de neiging om  te kijken of ik geen nieuwe meldingen, mails of - nog spannender - Facebookchats heb. Heb ik een like of een reactie gekregen op mijn laatste post? Wil er iemand met mij praten? Denkt er iemand aan mij? Meestal draait dit dan uit op heel wat mini-teleurstellinkjes, want vaak zijn die meldingen uitnodigingen voor één of ander spelletje en zijn die mails spam of saaie nieuwsbrieven. Of is er gewoonweg niets.

Kortom, dit is ontzettend zielig! Ik vind het zelf vreselijk irritant als mensen voortdurend met hun gezicht op hun smartphones zitten geplakt (sorry als ik hierbij bepaalde mensen tegen de borst stoot), dus ik wil zelf niet zo worden (ik hoop dat ik dit nog niet ben!?). Maar de laatste tijd merk ik steeds meer dat het eerste wat ik 's morgens doe als ik wakker wordt, is die gsm checken. En vaak evolueert dat "even snel checken" in "een halfuur doelloos surfen". Ook mijn huishoudelijk werk lijdt onder deze verslaving. Poetsen ziet er tegenwoordig hier in huis zo uit: gsm checken - speelgoed aan de kant doen - gsm checken - vuile was in wasmand gooien - gsm checken - stoelen op tafel zetten - gsm - stofzuigen - gsm - dweilen - gsm - ... En zo kan ik wel even doorgaan. Je kunt je zich wel voorstellen dat even snel een dweiltje leggen vaak langer duurt dan voorzien.

Ik heb dus besloten dat ik moet afkicken en wel nu meteen! Ik wil vanaf nu leven in the real world, niet in een digitale wereld. Ik wil praten, niet chatten. Ik wil mijn zelfbeeld, waardegevoel en stemming niet langer laten afhankelijk zijn van likes, meldingen of berichten.

Met ene fierheid kan ik zeggen dat ik al sinds juni de app Facebook niet meer op mijn smartphone staan heb, waardoor er al enige verleiding is geweken. Maar natuurlijk kan je Facebook nog gewoon bekijken via het internet. Dus zoveel beter ben ik niet zonder deze app.

Maar wat kan ik dus wel doen? Dat is de vraag natuurlijk... Tijdens mijn zoektocht kwam ik een zeer handige app tegen: Quality-time. Met deze app kan je bekijken hoe lang je dagelijks op je smartphone zit, wanneer en met welke apps. Bovendien kan je met Quality-time "een break" nemen van het steeds aangekoppeld zijn aan je smartphone. Je kan verschillende profielen aanmaken, bv. family-time, cleaning, dinner-time, enzovoort. Dan kan je zelf de tijd instellen hoelang je wilt losgekoppeld worden van je smartphone. De app zorgt ervoor dat je dan geen berichten, oproepen of notificaties krijgt gedurende die tijd en zelf kan je die apps ook niet openen. Je kan zelf beslissen welke apps wel toegestaan zijn, bijvoorbeeld je wekker of je oproepen. Indien je toch je quality-time wilt verbreken, moet je een halve, één of vijf minuten wachten (naargelang je instellingen) tot je je smartphone weer activeert. Zeer interessant dus voor mijn digitaal dieet.

Tenslotte neem ik mij voor om af en toe eens een smartphone-vrije dag te nemen en eens een maand te vasten van Facebook. Misschien moet ik wel een evenement op Facebook nemen voor deze doelstellingen. Zo voel ik me toch verbonden, zonder deze digitale, maar uiteindelijk oppervlakkige verbondenheid.

Wie doet mee?



Geen opmerkingen:

Een reactie posten