Zonnestraaltjes 21, 22, 23, 25 maart

Deze week had ik de wakende week op het werk. Ik moest al wat meer nadenken voor een goede daad te doen, omdat ik dan heel weinig mensen zie. En ik ben dinsdag zelf vergeten om een goede daad te doen! Het nadeel van 's nachts werken dat je hersenen dan niet goed werken :p (en nee, ik wil geen commentaar horen dat mijn hersenen nooit goed werken). Ik zal dus een dagje langer goede daden doen om dit goed te maken!

Hier een kort verslagje van de voorbije weken:

Maandag heb ik "gratis complimenten" op het werk opgehangen. Een tijd geleden vond ik op de website van Klasee voor Ouders een leuk blad (zie foto). Op alle bureaus en prikbords die ik vond op mijn werk heb ik zo'n blad gehangen. De bedoeling is dat de mensen zo'n compliment afscheuren en aan iemand geven. Het leuke was dat ik nog drie nachten moest werken en ik elke dag merkte dat er minder complimentjes aan het blad hingen en er dus heel wat waren uitgedeeld.

Maandag was het trouwens ook world-down-syndrome-day en vroeg de organisatie "Downsyndroom Vlaanderen" de mensen om twee verschillende sokken de dragen, om daarmee te tonen dat we in een wereld leven waarin iedereen er mag zijn, ook al ben je anders. Ik vind dit natuurlijk super en wou daar graag aan deelnemen. En ja hoor, dit waren mijn sokken: 

Dinsdag was ik mijn goede daad vergeten :'( Plots was het woensdagochtend en ik had niet echt stil gestaan om iets te doen. Erg van mij! Maar ik maak het helemaal goed!

Woensdag heb ik een brief geschreven aan een gedetineerde. In september vroeg de Bond Zonder Naam vrijwilligers om met gedetineerden brieven te schrijven. Ik heb me toen aangemeld om dit te doen. Sinds een grote maand heb ik nu ook werkelijk een match met iemand en ben ik aan die persoon gekoppeld.

Donderdag was het de weggeefmarkt waar ik een tijdje geleden over sprak. Jammer genoeg moest ik overdag slapen, maar ik ben nog op het allerlaatste moment binnengesprongen. Amana en ik hebben nog snel een pannenkoek binnen gestopt en wat gedronken om hun werking wat te steunen, en omdat pannenkoeken altijd lekker zijn!

Vervolgens heb ik ook nog wat geholpen met de opkuis.

Op het einde van de weggeefmarkt waren er veel koekjes en gebakjes over en kreeg ik redelijk wat mee naar huis. Maar ik had te veel meegekregen om met ons drietjes op te eten. Dus heb ik een potje koekjes gevuld waar mijn collega's van mogen proeven.

Elke morgen komen de collega's nog koffie drinken voor men aan het werk begint. Ik had ook een taartje mee van de weggeefmarkt en ik dacht dat dit wel bij de koffie zou passen. En ja hoor, de taart was al gehalveerd voor de dag goed en wel begonnen was.

Dit was het voor de voorbije werkweek! Groetjes!

Zonnestraaltjes 19 en 20 maart

Gisteren heb ik een minder leuke 'act of kindness' gedaan die ik liever niet had gedaan. Gisteren was een drukke dag, want ik moest naar de les in Leuven en mijn geplande goede daad kon niet doorgaan. Dus ik dacht de ganse dag: "Wat kan ik vandaag nu nog doen...?" Ik kwam niet meteen op iets wat meteen praktisch was. Maar toen ik naar huis reed, ontving ik een smsje van mijn mama dat mijn meme gevallen was en haar schouder had gebroken. Ik was bijna thuis, dus ik reed meteen door naar haar. En daar lag ze in haar zetel met veel pijn, mijn lieve meme'tje. We waren daar al even toen opeens mijn moeder twee doktersvoorschriften zag liggen voor de apotheker voor zware pijnstillers. Het was al bijna 18u, maar in Adegem is er een apotheker die de zaterdag redelijk lang open was. Dus ik stelde voor dat ik die medicatie nog ging halen. Maar helaas, de apotheker sloot om 17u. Ik zocht op waar de apotheker van wacht was en die zat - gelukkig - maar een straat verder. Daar was het wel zeer druk en ik had de identiteitskaart van meme niet mee, maar uiteindelijk kreeg ik toch de medicatie mee naar huis. En meme was tevreden, in hoeverre ze dat natuurlijk kon zijn in haar situatie. Mijn meme'tje toch. Ik heb er medelijden mee.

Zoals jullie misschien gelezen hebben, had ik deze week koekjes in 't Veldzicht gekocht. Maar deze moesten dringend op. Dus heb ik deze vandaag meegenomen naar de Evangelische kerk waar ik op zondag naar toe ging. Samen met nog een ander pakje fairtrade koekjes, gekocht bij Tear Craft, een organisatie die zich inzet voor eerlijke handel.

Zonnestraaltjes 17 en 18 maart

Wat vliegt de tijd! Er zijn alweer twee dagen gepasseerd. Ik wil jullie graag op de hoogte stellen wat mijn "goede daden" van de voorbije dagen waren.

Gisteren ben ik bloed gaan geven. Wist je dat 1 op de 4 mensen ooit in hun leven bloed nodig hebben? Helaas zijn er niet zoveel mensen die bloed geven. Dus... ben je gezond, ga bloed geven! Je kan er mensenlevens mee redden! Wist ej trouwens dat bloed geven ook gezond is voor je gezondheid? En je verliest per bloedgift blijkbaar nog eens 650 calorieën! Als dat niet ideaal is! En daarnaast is het ook leuk dat je per keer dat je bloed gaat geven een danku-bonnetje krijgt. En deze kan je omruilen voor een cinematicket of andere leuke dingen! Doen dus!

Vandaag is het 'week van de zorg' in Beernem. Dan doen ze in het cultuurcentrum van alle soorten workshops en mogen verschillende zorginstanties zich bekend maken. Een hele organisatie waar ze zeker enkele helpende handen konden gebruiken. Dus ik heb me kandidaat gesteld om te helpen met alles klaar te zetten. Dat heb ik dus deze ochtend gedaan. En als dit berichtje klaar is, ga ik er nog eens naar toe.

Vanavond is het MONO, dat is de christelijke jeugdgroep van Brugge en omstreden, waar ik zelf lid bij ben en waar ik soms help. Thomas gaat ons training rolstoelhockey geven en ondertussen help ik een beetje met het vervoer.

Dat was het weer voor vandaag en gisteren. Bedankt voor het lezen en laat gerust weten wat jullie goede daden waren! Ben super benieuwd!

Zonnestraaltjes 15 en 16 maart

Ik wil jullie graag een voorbeeld geven dat vrijwilliger zijn in de buddywerking ook voor mezelf voordelen heeft. Deze week was het open-atelier-week in 't Veldzicht. Dit is een organisatie voor personen met een handicap. Ik had dinsdag wel eens zin om een kijkje te gaan nemen, maar ik had niet zoveel zin om alleen te gaan. Dus ik nam Hecter, mijn deelnemer mee op stap. Met andere woorden, ik help hem niet alleen om uit zijn sociaal isolement te geraken, maar ook hij helpt mij om naar buiten te komen. Dus zo zijn we samen op stap gegaan. In 't Veldzicht kunnen zowel personen met als zonder een beperking workshops volgen, onder andere keramiek. Ikzelf heb dit daar ook al verschillende keren gedaan. Maar je mag de mensen die wat beperkter zijn zeker niet onderschatten. Ze maken echt prachtige dingen. Dus ik kon het niet laten om een schaaltje mee te nemen die gemaakt was door één van de deelnemers. Het toeval was dat het meisje net aanwezig was, dus zij was natuurlijk super blij dat één van haar creaties verkocht werd. Ik kocht ook nog een zakje koekjes die heerlijk zullen smaken.

Hector en ik zijn dan nog samen iets gaan drinken en daarna zijn we nog even snel naar de kringloopwinkel geweest, waar ik natuurlijk iets (een labelmaker, waar ik al super lang achter zocht) gekocht heb.

Tegenwoordig lees je nu vaak op sociale media of in de krant van mensen die een positieve brief op de trein vinden. Ik moest woensdag boodschappen doen, dus ik dacht: "ik ga allerlei positieve boodschappen achterlaten in de winkel." Ik zocht allerlei positieve quotes op en schreef deze op een papiertje. In de winkel heb ik in de schappen gelegd, in en tussen de artikelen. Ik vond het wel spannend, want ik wou dat niemand me zag. Ik was al bang dat mensen dachten dat ik aan het stelen was, want ik deed waarschijnlijk super mysterieus. Maar het is gelukt en ik heb in het Kruidvat, de Blokker en de Kringwinkel (jaaa-aa, ik ben weer naar de kringloopwinkel geweest!) briefjes achter gelaten.

 (ja ja, tussen de maandverbanden :p)

's Middags is er dan een vriendinnetje komen spelen, want de mama had op het laatste moment geen opvang. En ik ben met de kindjes naar de Klaver geweest, want het was zo'n mooi weer en daar is een speeltuintje waar de kindjes konden spelen. Iedereen blij: de kindjes dat ze samen konden spelen, ik dat ik niet voortdurend Amana moest bezig houden, de mama van het vriendinnetje die nu met een gerust hart kon gaan werken en de mensen in de Klaver dat ik eens op bezoek kwam en wat kon helpen (toevallig: met positieve quotes op te rollen voor een stand van week van de zorg - morgen meer daar over).

Zonnestraaltjes 13 en 14 maart

We zijn al twee weken bezig met de goede daden en we zijn goed bezig. Er zijn alweer twee dagen gepasseerd.

Gisteren heb ik het kindergedeeltje in de christengemeente gedaan. Ik heb via een wetenschappelijk proefje willen uitleggen wat er gebeurd als je boos wordt en je je zelfcontrole verliest.

Hopelijk vonden de kindjes (en de volwassenen) het leuk en hebben ze iets bijgeleerd. En anders vonden ze het waarschijnlijk wel tof om gewoon te kijken.

Vandaag heb ik iets gedaan wat we vroeger op school ook eens per jaar deden. Kennen jullie nog de schrijf-ze-vrijdag? Een initiatief van Amnesty International. Je moest dan op school, over de middag als ik me niet vergis, een Engelse brief naschrijven om druk te leggen op regeringen om mensen die onterecht gevangen zaten vrij te laten. Ik ontdekte vorige week dat dit nog steeds bestaat. Op de website van Amnesty International staan er verschillende schrijnende situaties beschreven en adressen waar je naar kan schrijven om hier iets aan te veranderen. Daar heb ik me vandaag mee bezig gehouden. Gelukkig kon je nu gewoon voorbeeldbrieven afprinten en ondertekenen (en moet je ze niet meer afschrijven zoals vroeger), bovendien  kon ik de meeste brieven gewoon mailen, wat scheelt in de kosten en de afvalberg natuurlijk.

Naast hun schrijfacties zijn er ook een petitieacties op de website te vinden, met nog een 15-tal petities die je kon ondertekenen. Ook dat heb ik gedaan.

Tenslotte kan je je ook aanmelden om maandelijks enkele schrijfacties te ontvangen. Ik ben hier vandaag een tijdje mee bezig geweest, omdat ik waarschijnlijk een 10-tal brieven heb gelezen, ondertekend, gemaild, afgeprint, opgezonden, ... en dan heb ik ook nog eens alle petities getekend. Maar als je maandelijks ongeveer drie situaties ontvangt, ben je daar minder lang mee bezig. Het kost dan bijna geen moeite en toch kunnen die brieven zoveel betekenen. Misschien zijn er mensen onder jullie die zich daarvoor ook willen aanmelden.

Zonnestraaltjes 12 maart

Vandaag zijn we met ons gezin gaan helpen in het opvangkamp voor vluchtelingen in Sijsele. Iets wat ik al langer wou doen en waar het eindelijk van gekomen is. In een vorige blog schreef ik eens dat we mee gedaan hebben aan het wereldrecord clicsen. Veel mensen vroegen me toen wat er met die clics ging gedaan worden. Wel, deze zijn verdeeld onder verschillende goede doelen. Eén iemand van onze kerk gaat nu tweewekelijks samen met een ander koppel gaan clicsen in het vluchtelingenkamp. Ze had al vaak gevraagd of ik mee kon, maar dit lukte steeds niet. Maar vandaag is het eindelijk gelukt. Thomas zei gisteren dat hij ook wel graag mee wou, dus zo zijn we met het hele gezin kunnen gaan, wat nog zoveel leuker was.

De kindjes kwamen druppelgewijs binnen in het lokaaltje waar we zaten en er zijn prachtige dingen met de clics gemaakt. Het is fijn om iets te kunnen betekenen voor deze kinderen die anders zo weinig te doen hebben en moeten wachten op betere tijden. Iedereen die gekeken heeft naar 'de bril van Martin' weet in welke schrijnende omstandigheden deze mensen moeten leven. Het doet dan zo'n deugd om een glimlach op de gezichten van deze kinderen te zien.

Vanavond gaan we nog gezellig naar een spaghetti-avond ten voordele van Gidos, de sportorganisatie van invalidesporten, wat op zich natuurlijk ook een goede daad is. Je moet altijd het nuttige aan het aangename koppelen hé ;-)

En oh ja: in één van mijn voorbije berichten poste ik een foto van een doekje met fopspeen. Het is terug bij zijn rechtmatige eigenaar!

Zonnestraaltjes 10 en 11 maart

Gisteren de tijd niet gevonden om mijn blogje te updaten, maar mijn goede daad heb ik zeker en vast wel gerealiseerd.
Iedereen in mijn vriendenkring weet dat ik christen ben en dat het geloof centraal staat in mijn leven. Naast soms eens een scheve opmerking of een verwonderd gezicht, is geloven in België redelijk aanvaard. Toch besef ik dat in heel veel landen christen zijn niet zo vanzelfsprekend is. Open Doors is een organisatie die zich inzet voor vervolgde christenen en die ik redelijk nauw volg. Jaarlijks brengen zij een landkaart uit met de ranglijst van landen waar christenen vervolgd worden. Ik kan me niet voorstellen hoe het moet zijn om in het geheim samen te komen met andere christenen en daarmee een groot risico te nemen om daardoor gevangen, gemarteld of zelf vermoord te worden. Ik voel me op die momenten echt dankbaar dat ik in dit land ben geboren en tegelijk voel ik me schuldig dat ik me vaak nog schaam voor mijn geloof.

Via Open Doors kan je naar mensen die iets hebben meegemaakt omwille van hun geloof kaartjes schrijven om hen te bemoedigen. Dat doe ik dan ook met alle plezier. Gisteren heb ik een kaartje geschreven naar ouders waarvan hun meisjes zijn ontvoerd door Boko Haram (dit stond toen ook in de krant), naar drie jongens die een bomontploffing in hun kerk hebben meegemaakt, een echtpaar die door leugens hun kindertehuis moesten sluiten, enzovoort. Naast het schrijven van die kaartjes, bid ik ook voor die personen naar wie ik schrijf. Voor veel mensen komt dit waarschijnlijk raar over, maar ik geloof in de kracht van gebed en ik geloof dat God mensen kan troosten en bemoedigen.

Vandaag heb ik dan iets compleet anders gedaan. Ik zeg al jaren dat als ik sterf mijn organen wil doneren indien dat mogelijk is. In België ben je sowieso donor, tenzij je uitdrukkelijk een formulier invult dat je dit niet wil. Toch laten ze nog altijd de familie de keuze of zij dit willen. Maar je kan ook een formulier invullen, zodat men de vraag niet moet stellen aan de nabestaanden. Ik wil mijn man, kind of ouders deze moeilijke beslissing graag uit handen nemen en dus heb ik het formulier ingevuld, zodat men dit niet meer moeten vragen als dit zou voorvallen. Dus vanaf vandaag is dit officieel, want eigenlijk had ik jaren geleden al eens dat document ingevuld, maar ik kwam er niet toe om tot bij het stadhuis te gaan en dat effectief af te geven. Ik hoop echt dat mensen deze keuze meer zouden maken, want de wachtlijst voor organen is nog steeds veel te lang!

Zonnestraaltjes 9 maart

Gisteren vond ik op straat een doekje met een "tuutje" voor onze deur. Ik moest meteen denken aan dat kindje dat nu misschien wel heel erg verdrietig was, dat hij zijn doekje kwijt was. Ik weet hoe kinderen gehecht kunnen zijn aan hun knuffeltjes en dergelijke. Gelukkig leven we in een wereld van sociale media (hoewel ik hier niet altijd de grootste voorstander van ben) en zit ik graag op Freecycle-pagina's op Facebook. Dus ik vond er niet beter op om een foto van het doekje te nemen en het te delen op Freecycle in de hoop dat het zo terug bij de juiste eigenaar te recht komt. Ondertussen is het al gedeeld door nog mensen. Jammer genoeg is er nog geen reactie gekomen, maar wie weet dat het morgen meer succes heeft.

Terwijl ik gisteren en eergisteren bezig was met opruimen, vond ik ook nog een hele boel halfvolle flessen deodorant, ooit gekocht of gekregen. Maar eerlijk gezegd ben ik een roller-meisje. Dus die deodorants bleven daar maar staan en plaats in te nemen in mijn kast. Ik besloot van de eerste keer ze ook op Freecycle te plaatsen, zodat ik er iemand anders gelukkig mee kon maken. En ja hoor, ik had meteen al enkele reacties en ondertussen zijn de flessen al het huis uit.

Dat was het voor vandaag. Niet de grootste goede daden, maar het hoeft niet altijd groots te zijn om een glimlach op iemands gezicht te toveren toch.

Internationale Vrouwendag

Vandaag is het internationale vrouwendag en dat mag natuurlijk gevierd worden. Wij vrouwen mogen trots zijn op onszelf en op wat we doen. Toch moest ik vandaag ook denken aan al die vrouwen die het niet zo goed hebben als wij. Die miljoenen vrouwen die momenteel op de vlucht zijn, al die vrouwen die werken in vreselijke arbeidssituaties, die vrouwen die mishandeld en misbruikt worden. Ik ben zeker geen feminist, maar we mogen deze vrouwen niet vergeten en we moeten hen in onze gedachten en gebeden houden. 

Dit artikel las ik vandaag:

Ja, Internationale Vrouwendag is nog altijd nodig!

Elk jaar op 8 maart is het Internationale Vrouwendag. Wat in 1908 in New York begon als een staking van de vrouwen tegen de slechte arbeidsomstandigheden, is vandaag een symbolische dag die helemaal in het teken staat van de strijdvaardigheid van en de solidariteit tussen vrouwen overal ter wereld. En zelfs in 2016 is zo’n Internationale Vrouwendag nog altijd nodig…

1. Eén miljard mensen op de wereld kunnen weinig of nooit naar school. Twee derde hiervan zijn meisjes.
In België is er gelukkig al sinds 1914 een leerplicht voor zowel jongens als meisjes, maar in veel landen moeten kinderen - en dan vooral meisjes - het jammer genoeg zonder basisonderwijs stellen. Onderwijs is de sleutel tot een betere toekomst. En ook al is er dankzij organisaties zoals UNICEF al heel wat verbeterd, toch zijn het merendeel van de kinderen die geen toegang hebben tot basisonderwijs, meisjes…

2. Er is in België nog altijd een loonkloof van 250 euro tussen vrouwen en mannen.
Het gemiddelde brutoloon voor een man in België is net geen 3.300 euro. Een vrouw moet het stellen met een gemiddeld 250 euro per maand minder. Dat betekent dus dat alle Belgische vrouwen samen jaarlijks 3,6 miljard euro te weinig verdienen.

3. Slechts 34 procent van de leidinggevende functies is in vrouwelijke handen.
Ook al zijn er straffe dames die het tegendeel bewijzen, veel vrouwen klagen dat er wel degelijk sprake is van een glazen plafond: de wil en de drive om door te groeien is er, maar mannelijke collega’s krijgen gewoon meer kansen.

4. Er zijn minder vrouwelijke ondernemers in Vlaanderen dan mannen.
Slechts 35,2 procent van alle ondernemers in Vlaanderen zijn vrouwen. En dat terwijl ze een derde minder kans hebben om failliet te gaan dan hun mannelijke collega’s. Dat vrouwen minder snel risico’s nemen en ook vaker hulp van buitenaf durven inroepen, zou hiervan aan de basis liggen. 

5. Vrouwen zijn vijf uur meer met het huishouden bezig dan mannen.
Bezige bijtjes, die vrouwen. Ze werken niet alleen hard, ze nemen er vaak nog een tweede job bij: de zorg voor het huishouden. Want uit onderzoek blijkt dat de gemiddelde Belgische vrouw nog altijd vijf uur langer bezig is met het opknappen van huishoudelijke klusjes dan haar mannelijke wederhelft…  

6. Vrouwen werken nog altijd meer deeltijds.
Maar 10 procent van de mannen werkt deeltijds. Bij vrouwen is dat 45 procent. Deels omdat ze daar natuurlijk zelf voor kiezen, maar vaak hebben vrouwen ook het gevoel dat om de zorg van het gezin en het huishouden te kunnen blijven combineren, ze hun carrière op een lager pitje moeten zetten. Jammer natuurlijk, want deeltijds werken heeft gevolgen voor je loon, je carrièremogelijkheden en je pensioen later.

7. Mannen brengen minder tijd door met hun kinderen.
De zorg voor de kinderen wordt in veel gezinnen nog altijd grotendeels door mama gedragen. Net omdat het sociaal nog altijd meer aanvaard wordt dat vrouwen deeltijds gaan werken. Heel spijtig, want heel wat mannen zouden liever wat extra tijd doorbrengen met hun kroost. Gelukkig zijn er hier en daar al wat dappere papa’s die toch kiezen voor dat ouderschapsverlof of die deeltijdse baan. Times, they are changing!

8. Vrouwen hebben meer stress dan mannen.
Als je al het voorgaande leest, snap je het vast wel: van het werk rechtstreeks naar school om de kinderen op te pikken, snel koken en daarna nog wat huishoudelijke klusjes doen. Uit onderzoek blijkt dat vrouwen dubbel zo veel stress ervaren in hun leven dan hun partners. Dat komt deels omdat de vrouwelijke genen zo geprogrammeerd zijn, maar ook omdat dames zich veel meer verantwoordelijk voelen dan mannen. De financiële crisis of de aanpassing van de pensioenrechten? Vrouwen denken meteen: “Welke toekomst hebben mijn kinderen nog?” Meer neen leren zeggen en wat beter voor jezelf zorgen zou al een heel deel van die stress wegnemen.

En ook dit kwam ik tegen vandaag op Facebook:

Vrouwen vormen 50% van de wereldbevolking. Vrouwen doen 66% van al het werk. Vrouwen verdienen 10% van het wereldinkomen. Vrouwen hebben 1% van alle bezittingen. Van alle regeringsleiders op de wereld is 5% vrouw. Van alle armen op de wereld is 75% vrouw. Van alle analfabeten op de wereld is 66% vrouw. Van alle vluchtelingen op de wereld is 75% vrouw. Vrouwen in West-Europa verdienen gemiddeld 23% minder dan mannen.

Zonnestraaltjes 8 maart

Een tijdje geleden zag ik op de freecycle pagina van Beernem een oproep van een mevrouw om zeep, shampoo, tandenborstels, handdoeken en ander materiaal voor niet-begeleide minderjarige vluchtelingen die wonen in het oude klooster in Knesselare. De vluchtelingenproblematiek is iets dat mij echt aanraakt. Ik besloot dus al snel haar oproep te delen en zelf eens op zoek te gaan in mijn kasten. Ik ben nu toevallig iemand die als ik op hotel verblijf, ik altijd de shampootjes en zeepjes mee pikt naar huis, dus ik had al redelijk wat van die zeepjes in huis. Verder had ik ook nog een hele hoop flessen handzeep (onze apotheek geeft dit altijd met Nieuwjaar, maar wij gebruiken dit eigenlijk niet zo veel). Handdoeken heb ik hier ook in overvloed en ook nog enkele nieuwe tandenborstels. Ik kwam dus al gauw tot een mooi aantal zeepjes en ander materiaal.

Het was nu wel "toevallig" (ik geloof niet zo in toeval), maar een klant van mama is iemand zoals ik en nam ook altijd de zeepjes mee uit hotel, maar zij is een stukje ouder dan mij, dus zij doet dit al wat jaren meer dan mij, dus die had (niet overdreven!) kilo's zeep liggen! En dat hebben we allemaal gekregen. Ik heb samen met mama die zeepjes wat afgekuisd, want ik denk dat die al jaren op zolder lagen. Dus die vluchtelingen zullen zeep hebben om zich jaren te wassen. 

Zo meteen komt de mevrouw van de oproep de zeepjes halen en zal ze naar het klooster brengen. Ik hoop dat ze blij zullen zijn met het materiaal en dat ze het goed kunnen gebruiken.

Zonnestraaltjes 7 maart

Vandaag heb ik grote kuis gedaan in ons kleine appartementje. Wat verzamelt een mens spullen doorheen de jaren! Maar van de gezegde "een opgeruimd huis, is een opgeruimd hoofd", was bij ons al even geen sprake meer van. Dus besloot ik om eens te kijken wat ik hier allemaal in huis heb, maar eigenlijk niet gebruik of niet meer hoef te hebben. Alle kamers, hoeken, kasten, laden, ... hebben er mogen aan geloven en uiteindelijk kwam ik aan een mooi hoopje gerief dat de deur uit mocht: speelgoed, kledij, decoratiemateriaal, sieraden, ...

In de Klaver, het ontmoetingscentrum waar ik vrijwilligerswerk doe, doen ze binnenkort een weggeefmarkt. Zij konden dus wel een groot deel gebruiken.

Maar ook de Kringwinkel kreeg van mij een bezoekje. Daar liet ik een hoop kledij en speelgoed achter. Natuurlijk kon ik het niet laten om even in de winkel te springen en ik kwam niet buiten met lege handen. Ik kocht fietszakken en handschoenen (want dat verdwijnt hier als sneeuw voor de zon) voor Amana, een boek voor mezelf, een paraplu van Cars voor mijn neefje.

(LOL, zie je de gelijkenis tussen de twee foto's)

In de kringwinkel lagen er trouwens weer super leuke kaartjes die je altijd mag meenemen. Ze brengen zo een glimlach op je gezicht. Ik heb er snel van elk eentje genomen die ik later nog zal gebruiken om iemand op te vrolijken.

Ten slotte heeft ook de school en de opvang van Amana iets gekregen. Zoals jullie wel weten groeit Amana als de kolen. En dus ook haar onderbroekjes waren te klein geworden. Laatst kocht ik een hele hoop nieuwe grote onderbroekjes voor mijn niet-zo-kleine dame, maar die kleine onderbroekjes bleven wat in haar mandje in de kast liggen. Ik heb deze eindelijk allemaal eens er uit gehaald en in twee zakjes gestoken. Eentje voor de school en eentje voor de opvang. De juf zei ook nog dat als ik broekjes met rekkers heb, ik deze ook altijd mag geven, want ongelukjes zijn snel gebeurd. In Amana haar kamer staat een doos met te kleine kleren om door te geven, dus daar ging ik snel nog even in kijken. En ja hoor, er zaten nog enkele trainingsbroeken en leggings in. Er zaten wel wat kleine gaatjes in, maar dat vinden ze niet erg, want deze worden maar gedragen voor in noodgevallen. Ideaal dus, want familie of kringloop wil deze kleren niet, maar voor in de klas super handig.

Onderbemand

Over de buddywerking gesproken:

Deze namiddag stelde Buddywerking Vlaanderen met veel trots het buddylied 'Onderbemand' voor, een nummer geschreven door de peter van Buddywerking Vlaanderen, Wannes Cappelle. De voorstelling vond plaats in De Studio in Antwerpen waar het nummer live gebracht werd door Wannes Cappelle, en meter van de organisatie, Danni Heylen. Ook werd tijdens dit evenement de bijhorende videoclip van het nummer gelanceerd. Bekijk de videoclip hier: https://youtu.be/ehA-ww5VY50

Zonnestraaltjes 6 maart

Vandaag was het turnfeest van Amana. Dit is een hele festiviteit en alle groepen van de turnschool tonen dan hun mooiste kunstjes. Ze doen dit natuurlijk om wat geld op te halen voor hun werking. Dus daar naar toe gaan is op zich al een goede daad, maar natuurlijk willen we ook gewoon onze dochter steunen in haar sport en haar zien optreden.

Maar je moet altijd het nuttige aan het aangename koppelen. Wie mijn blog de laatste dagen wat gevolgd heeft, weet dat ik buddy ben. Dus als buddy is het mijn taak om mijn deelnemer Hector wat uit zijn sociaal isolement te halen. Dus heb ik hem meegevraagd om mee te gaan kijken en supporteren voor onze kleine meid.

Na het turnfeest zijn we ook nog iets gaan eten en iedereen was terug supergelukkig op het einde van de dag!

Zonnestraaltje 5 maart

Wie mijn blogberichtje van gisteren heeft gelezen, heb ik gisteren enkele boekenleggers gekocht bij een meisje die ook naar Afrika gaat. Vandaag heb ik er twee weggegeven aan de twee belangrijkste vrouwen in mijn leven. Mijn mama en mijn dochter, om heb te laten weten hoeveel zij voor mij betekenen. Missie geslaagd, want ze waren beide heel blij.

s' Avonds zijn we dan met vier gaan quizzen ten voordele van de school van Amana. Één probleem: mijn algemene kennis trekt op niets! Ons doel was om niet als laatste te eindigen en dat is gelukt, we waren 3e laatste :-D. Er was ook een tombola, waar we natuurlijk aan mee hebben gedaan. Alle deelnemers kregen ook een zak met leuke hebbedingetjes. Alleen gebeurt het vaak dat die leuke hebbedingetjes ergens in huis verloren geraakt. Dus heb ik besloten om de dingen die ik toch niet zal gebruiken, zal geven aan de Klaver, omdat zij ook vaak tombolaprijzen nodig hebben.

Zonnestraalte 4 maart

Gisteren ging ik lunchen bij mijn goede vriendin, Anja. Haar dochter gaat naar Zuid-Afrika, Eagles Nest bezoeken. Ten voordele van Marie-Paule en haar project verkoopt ze nu boekenleggers. Natuurlijk heb ik het niet gelaten om er enkele te kopen. Ik ben er zeker van dat ik hier enkele mensen gelukkig mee zal maken.

Wie wil, kan nog steeds boekenleggers bestellen!

Zonnestraaltjes op 3 maart

Er is terug een dagje gepasseerd en hier is een kort verslagje over mijn goede-daden-uitdaging.

Ik hoorde laatst dat een persoon die ik ken door een moeilijke periode gaat. Iedereen die mij een beetje kent, weet dat ik van kaartje hou. Maar ik maak er meer dan dat ik er zelf schrijf. Maar vandaag heb ik toch mijn pen even bovengehaald om een bemoedigend woord naar mijn vriendin te sturen.

Mijn liefste broer was ook jarig. Ook voor hem heb ik een kaartje bovengehaald. Maar natuurlijk ben ik het vergeten in de brievenbus te stoppen. Typisch mij :p Maar hij mag dus nog een kaartje verwachten.

Naar wie stuur jij vandaag een kaartje? Het is zo'n simpel gebaar, maar iedereen wordt er blijer van! Doen dus!

Zonnestraaltjes 2 maart

Dag 2 van mijn uitdaging. Deze morgen ben ik op bezoek geweest op mijn stage van vroeger, een dagcentrum voor personen met een niet-aangeboren hersenletsel. Het was veel te lang geleden en er was veel veranderd. Toch waren de mensen blij mij te zien, en vooral ik hen.  Het betekent zoveel voor hen dat er iemand hen een bezoekje komt brengen.

In de namiddag ben ik nog eens naar de Klaver geweest, het ontmoetingscentrum voor personen met een psychische kwetsbaarheid, waar ik vrijwilligerswerk doe. Ook daar werd ik ontvangen met een glimlach. Wat doet dat deugd!

Ondertussen ben ik ook druk bezig met het verkopen van mijn paaseitjes. Terug druk bezig geweest dus.

Dit was in het kort wat ik vandaag heb gedaan. Tot morgen!

De zon scheen op 1 maart

Zoals je kan lezen in mijn vorig blogbericht heb ik mezelf voor de uitdaging gesteld om elke dag een "random act of kindness" te doen.

De dag begon al goed, want het is nationale complimentendag. Ik heb dus enkele mensjes, zoals mijn mama, oma, man en groepschef een e-cardje gestuurd met een mooi complimentje. Ook heb ik al mijn vriendjes op Facebook een welgemeend compliment gegeven. Ik ben zo dankbaar voor mijn lieve vrienden en familie!

Eigenlijk zou het elke dag complimentendag moeten zijn. Laten we allemaal wat positiever te zijn en het ook eens zeggen als iemand iets goed doet.

Ik doe ook al enkele jaren vrijwilligerswerk in Vierveld, dit is een organisatie die er is voor personen met een psychische kwetsbaarheid. Ik ben onder andere buddy en dat betekend dat ik met een vaste persoon geregeld leuke dingen ga doen, zoals gaan zwemmen, gaan wandelen, iets gaan drinken, ... Eén keer in de maand ga ik ook met hem en een andere bewoner uit beschut wonen boodschappen doen. Dit is altijd een hele onderneming, want dan moet er voor vijf personen voor twee weken boodschappen gedaan worden. En vandaag was het weer zo ver.

Zoals je kan zien op de foto was het weer de moeite. Het weer viel wat tegen, maar het geeft altijd zoveel voldoening als je deze mensen kan helpen. Na al die jaren zijn dit al echte vrienden geworden! Ik raad het iedereen aan om buddy te worden en het is zo hard nodig!

Dit was het voor vandaag, morgen schijnt de zon opnieuw!

Elke dag een zonnestraaltje

We zijn een nieuwe maand, na een extra-lange februari te hebben gekregen. Ik heb mezelf voor een uitdaging gesteld voor in maart. *Trommelgeroffel...* In maart wil ik elke dag een goede daad doen, of zoals ze het Engels zo mooi zeggen: ik wil elke dag een "random act of kindness" doen. Elke dag wil ik voor iemand anders de zon een beetje laten stralen. Ik volg nu al een lange tijd een prachtige blog van een prachtige Nederlandse meid, Naomi. Zij heeft gedurende een jaar elke dag zo'n goede daad gedaan, chapeau hoor!

Dus wat zij in een jaar heeft gedaan (en ze is nog bezig hoor!), wil ik graag eens een maandje proberen. Niets vergeleken wat Naomi doet, maar iets is beter dan niets, denk ik dan maar. Ik zal proberen elke avond een kleine update te plaatsen op deze blog, zodat jullie kunnen zien wat ik weer allemaal heb uitgespookt.

En voor ik het vergeet: vandaag is het complimentjesdag! Dus lieve lezers van deze blog, jullie zijn allemaal één voor één prachtige mensen! Allemaal unieke, geliefde meesterwerken!